Woonhuis Amsterdam IIII
Ontwerp voor Splinter Chabot.
The story behind
Oktober '23 was het dat jij mij een berichtje stuurde. Of ik je wilde helpen zodat je niet aan die verbouwing ten onder zou gaan. Nog voordat jij jouw berichtje af kon typen reageerde ik al met JA, natuurlijk! En zo geschiedde.
Hoewel dit niet geheel volgens plan verliep... (die beruchte aannemer kwam overigens niet, ik citeer: niet - via mij)
Ik herinner me het moment nog, het was op een vrijdag eind van de dag in januari geloof ik. Het begon al te schemeren. Een drukke week gehad, lichtelijk vermoeid. Ik, maar jij waarschijnlijk ook. Jet, zei jij. Dit voelt niet als mijn huis, maar meer als een gebouw wat er rampzalig bij ligt en waar ik heel toevallig de sleutel van heb.
Het raakte, het kwam binnen. Met ietwat betraande ogen reed ik de A2 af richting het zuiden. Een moment waarbij ik zelf even niet wist hóe te helpen maar wel wist dat mijn handen er vanaf trekken niet het juiste is. Ik gaf je mijn hand, zei dat het goed kwam maar had nog precies geen plan. Lag een paar nachten wakker en hoopte er op dat je het vertrouwen in mij op kon brengen. Dat kon jij, dat deed jij. Jij pakte mijn hand én gaf mij het vertrouwen. Er gingen wat maanden overheen, er ontstond een plan, de verbouwing werd herpakt en nu? We are getting there!
Het is bijna zover. Het is bijna af! Binnenkort wordt jouw droomkeuken (lees: bar!) werkelijkheid.
Is de tijd biiiijna daar om herinneringen te gaan maken, het niet langer als een huis te zien maar als jouw nieuwe thuis. Ik pink een klein traantje weg bij het idee dat dit avontuur bijna ten einde komt - bedenk ondertussen een meesterplan hoe ik mezelf als vast object toe kan voegen aan het interieur. Dank lieve Splinter Chabot (& Storm Chabot !!) voor wie je bent, voor je liefde, de eindeloze voice memo's/belletjes over je huis en compleet afgedwaalde onderwerpen, bouwkundige termen waar we soms zelf niks van begrepen, van platen tot folies, dank voor de tranen van het lachen én de tranen van het huilen, het durven, je oprechtheid, het mee huppelen op mijn pad, maar bovenal dank voor je vertrouwen!
Zin in nog 10000 verbouwingen met jou. Al weet ik niet of jij daar op zit te wachten....